Меърочиддини Камол менависад:
Марде ба хобаш зар бидид,
Андух афзунтар бидид.
Гар зан бубинад симу зар,
Точе аз он гирад ба сар.
Дар хоб агар бини замин.
Чун бустони нозанин,
Таъбир дунё буду мол,
Хам дилбарони махчабин.
Дар робита ба корхои таъмир дар кисматхои гуногуни Душанбе, обро бо навбат махкам мекунанд Шахрдори …