Латифаи Гург ва Харгуш

Харгуш рузе ба хонаи гург омада уро дар хона пайдо накард. Модагург харгушро ба як пиёла чой даъват мекунаду то омадани сохиби хона пешниход мекунад. Харгуш рози мешавад ва хангоми чойнуши ба таърифи модагург медарояду мегуяд:
—  Янга хеле зебо шудаед. Шумо яккаву ягонаед ва мисли шумо дигарон нестанд.
— Ин хел нагуед, ки акотон фахманд, шуморо лукмаи хом мекунанд.
-Аком нестанд, натарсед, — мегуяд харгуш ва таърифу тавсифи модагургро давом медихаж, то бусае аз у ситонад. Билохира модагург ба кимати 10 сомони рози мешавад, ки бусае ба харгуш дихад. Харгуш ба ин каноат накарда, хамхоби ва алокаи чинси талаб мекунад, то коми дил ситонад. Нихоят ба 100 сомони харгуш модагургро ба хамхобаги рози мекунаду модагургро боб мекунад.
Бегох гург маст омада аз модагург мепурсад:
— Харгуш ба хона омада буд?!
Модагург ларзида базур чавоб медихад:
-Ха ха.
-Ман сад сомони дода будам, оварда буд, гуфт Гург?!
-Ха, хамаашро гирифтам, — охи сабуке кашида, посух дод модагург.