Овардаанд, ки марде буд дар Куфа, ки аз барои мардум китобат карди. Ва одоби у он буд, ки хар гох ки дар китобат ба номи он Хазрат (с) расиди, номи он Сарвар (с)-ро ба хуллаи салавот биёрости. Чун бимурд, ба хобаш диданд, пурсиданд, ки:
- Бо ту чи кор карданд?
Гуфт:
- Маро биёмурзиданд ба сабаби он, ки хар бор, ки номи он Хазрат (с)-ро менавиштам дар акиби он «саллаллоху алайхи ва олихи ва саллам» менавиштам ва харгиз онро тарк накардам.[1]
[1] «Маоричу-н-нубувват фи мадоричу-л-футувват», Сах. 131.