Халкаи дарвешон – Хикоя

Яке аз вузаро маъзул шуд ва ба халкаи дарвешон даромад. Баракати сухбати эшон дар у сироят кард ва чамъияти хотираш даст дод. Малик бори дигар бар у дил хуш кард ва амал фармуд, кабулаш наёмаду гуфт:
– Маъзули бех, ки машгули.

Онон, ки ба кунчи офият биншастанд,
Дандони сагу дахони мардум бастанд.
Когаз бидариданду калам бишкастанд
В-аз дасти забони харфгирон растанд.

Малик гуфто:
– хар оина моро хирадманди кофи бояд, ки тадбири мамлакатро бишояд. Гуфт: «нишони хирадманди кофи он аст, ки ба чунин корхо тан надихад».

Хумой бар хама мургон аз он шараф дорад
Ку устухон хураду чонвар наёзорад.