Меърочиддини Камол менависад:
Ба хобат гар бахор ояд,
Навои чашмасор ояд.
Садои кудакони дех,
Ва хам савти хазор ояд.
Нишони хобат эй, инсон,
Бувад як мансаби оли,
Туро аклу заковат бод,
Ки боши аз гараз холи.
Дар робита ба корхои таъмир дар кисматхои гуногуни Душанбе, обро бо навбат махкам мекунанд Шахрдори …