Амир аз гурфа бидид

Яке аз шуаро пеши амири дуздон рафт ва санное бар у бигуфт. Фармуд, то чома аз у баркананд ва аз дех бадар кунанд. Мискин  барахна ба сармо хамерафт, сагон дар кафои вай афтоданд. Хост, то санге бардорад ва сагонро  дафъ кунанд, дар замин ях гирифта буд, очиз шуд. Гуфт:

– Ин чи харомзода мардумонанд, сангро баставу сагро кушодаанд!

     Амир  аз гурфа бидид, бишунид ва бихандиду гуфт:

– Эй хаким, аз ман чизе бихох!

Гуфт:

– чомаи худ мехохам, агар инъом фармои!

Умедвор бувад одами ба хайри касон,

Маро ба хайри ту умед нест, шар марасон!

Солори дуздонро бар у рахмат омад ва чома боз пас фармуд ва кабопустине бар у мазид карду дираме чанд.