АЛВЕОЛА

АЛВЕОЛА (аз лот. alveolus – чашмак, чукурча, хубобча), 1) кисми интихои гадуд, ки чашмакмонанд аст; онро атсинус низ меноманд; 2) кисми аъзои дастгохи нафас. Хубобчаи бо бофтахои пайванди фароги- рифтаест, ки ба чавфи бронхиолахо кушо- да мешавад. Аз берун ба он капиллярхои эндотелий, ки мубодилаи газро байни А. ва хун таъмин месозанд, часпидаанд; А.-хо «вохид»-и хурдтарини шуш мебо- шанд. Онхо шакли хубобчаро дошта аз хамдигар бо парда (гафсиаш 2 – 8 мкм) чудо шудаанд. Шуши одами калонсол 600 – 700 млн. А. дорад. Девораи А.-хоро аз берун шабакаи мурагхо (капиллярхо), ки аз артерияи шуш огоз меёбанд, фаро гирифтаанд. Сатхи дохилии девораи А. бо эпителияи яккабата пушида шудааст. Дар А.-хо макрофагхо низ мавчуданд. Онхо хучайрахои махсус буда, А.-ро аз таъсири сироят хифз менамоянд. Вазифаи А.-хо аз мубодилаи хаво иборат мебошад. Дар таркиби хавои А.-хо оксиген нисбат ба хавои хуни варидии мурагхо зиёд, вале гази карбонат кам аст. Бинобар тафову- ти байни фишори газхо оксиген ба хуни мурагхои А. мегузарад; гази карбонат бо- шад, ба самти мукобил харакат мекунад. Кутри мурагхои А. нисбат ба кутри эрот- сит хурд аст. Дар натичаи ин эритроситхо зери фишори хун ба А.-хо ворид гашта, деформатсия мешаванд; бештарин хиссаи сатхи онхо бо А. тамос пайдо мекунад. Ин имкон медихад, ки микдори зиёди оксиген фуру бурда шавад; 3) дандонхонаи чог, ки решаи дандон чойгир шудааст.