Руз рузи офтоби буд. Хаво гарму нарм, ба дил ким-чи хел шоди мебахшид. Онхо бошанд, дар ин толори танг нафасгир шуда, интизори лектор буданд. Интизори тул кашид. Толорбудагон бекарор шуданд. Аз бехуда гузаштани вакт дилтангона: – Уф-ф! – гуён, ба дари даромад менигаристанд. – Чаро намеояд-а? – пурсид Салим аз …

– Чи-и? Чи гуфти?! Занхо бехукук?! Хору зор?! Таги по?! Эъ, вой-е! Не, инсоф – пинсоф нест дар ин дунё! Агар мешуд, ин гапхоро намезади!.. Эъ, не-е, токатам ток шуд! Чи, чи? Чои бахс нест? Занхо таги по? Дуруѓ! Сафсата! Неъ! Неъ-еъ-ъ!!! Ой, ман дар кучо?.. Пах-пах!.. Ин буи чи?.. …

Шаб набуд, руз буд! Не, не, рузи руз хам набуд! Сиёхи ба сефеди мезад, сафеди ба сиёхи! Лекин аник як сукунате хукм меронд! Бале, сукунати асроромези субхгохонии шахр! Онро бонги муаззин шикаст! Ва азони субххангом дар гуши хилваташ фуру рехт! “Аллоху акбар!.. Аллоху акбар!..” Азони субххангом ибодатпешагонро ба намоз мехонд. …