Главная / Без рубрики / Тариқаи истихора

Тариқаи истихора

Аз Ҳазрати Шайх Абдулқодири Ҷелонӣ (paҳ) нақл шудааст, ки: Чун касе дар кори худ ҳайрон бимонад ва тадбири онро надонад, пас, дар шаб вузу[1] созад ва ду ракъат намоз бигузорад. Баъд аз адои намоз сураи «Фотиҳа» ва «Ояту-л-Курсӣ» ва сураҳои «Шамс», «Зуҳо», «Иншироҳ» ва «Тин»-ро ҳафт маротибагӣ бихонад ва бихобад, мақсади ӯ зоҳир мегардад. Дар шаби аввал, агар зоҳир нашавад, шаби дуввум бихонад. Дар шаби дуввум низ, агар зоҳир нашавад, пас дар шаби саввум бихонад, Худо хоҳад ба матлаб воқиф мегардад. Барои он касоне, ки бо хати ниёгон ошноӣ надоранд, ин сураҳоро бо алифбои имрӯза пешкаш менамоем.

Сураи «Фотиҳа»

Аузу биллоҳи мина-ш-шайтони-р-раҷим

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ал-ҳамду лиллоҳи Рабби-л-оламин. Ар-Раҳмони-р-Раҳим. Молики явми-д-дин. Ийёка наъбуду ва ийёка настаин. Иҳдина-с-сирота-л-мустақима, сирота-л-лазина анъамта алайҳим, ғайри-л-мағзуби алайҳим вала-з-золлин. (Омин).

Ояту-л-Курсӣ

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Аллоҳу ло илоҳа илло Ҳува-л-Ҳайю-л-Қайюм. Ло таъхузуҳу синату-в-ва ло навм, лаҳу мо фӣ-с-самовоти ва мо фӣ-л-арз. Ман за-л-лазӣ яшфаъу индаҳу илло биизниҳ. Яъламу мо байна айдиҳим ва мо халфаҳум, ва ло юҳитуна би шайъи-м-мин илмиҳи илло би мо шоъ. Васиа курсийюҳу-с- самовоти ва-л-арз. Ва ло яудуҳу ҳифзуҳумо ва Ҳува-л- Алийю-л-Азим.

Сураи «Шамс»

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ва-ш-шамси ва зуҳоҳо. Ва-л-қамари изо талоҳо. Ва-н-наҳори изо ҷаллоҳо. Ва-л-лайли изо яғшоҳо. Ва-с-самои ва мо баноҳо. Ва-л-арзи ва мо таҳоҳо. Ва нафсив-ва мо саввоҳо. Фа алҳамаҳо фуҷураҳо ва тақвоҳо. Қад афлаҳа ман заккоҳо. Ва кад хоба ман дассоҳо. Каззабат Самуду битағвоҳо. Из инбаъаса ашқоҳо. Фа қола лаҳум расулуллоҳи, ноқаталлоҳи ва суқёҳо. Фа каззабуҳу фа ақаруҳо фа дамдама алайҳим Раббуҳум би замбиҳим фа саввоҳо. Ва ло яхофу уқбоҳо.

Сураи «Зухо»

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ва-з-зуҳо. Ва-л-лайли изо саҷо. Мо ваддаъака Раббука ва мо қало. Ва ла-л-охирату хайру-л-лака мина-л-уло. Ва ласавфа юътика Раббука фа тарзо. А лам яҷидка ятиман фа ово. Ва ваҷадака золлан фа ҳадо. Ва ваҷадака оилан фа ағно. Фа амма-л-ятима фа ло тақҳар. Ва амма-с-соила фа ло танҳар. Ва аммо би ниъмати Раббика фа ҳаддис.

Сураи «Иншироҳ»

(Алам нашраҳ)

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

А лам нашраҳ лака садрак. Ва вазаъно анка визрак. Ал-лазӣ анқаза заҳрак. Ва рафаъно лака зикрак. Фа инна маъа-л-усри юсро. Инна маъал-усри юсро. Фа изо фарағта фа-нсаб. Ва ило Раббика фарғаб.

Сураи «Тин»

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ва-т-тини ва-з-зайтун. Ва Тури синин. Ва ҳоза-л-балади-л-амин. Лақад халақна-л-инсона фӣ аҳсани тақвим. Сумма рададноҳу асфала софилин. Илла-л-лазина оману ва амилу-с- солиҳоти фа лаҳум аҷрун ғайру мамнун. Фа мо юказзибука баъду би-д-дин. Алайсаллоҳу би аҳками-л-ҳокимин.

Вирди хос

«Ҳасбуналлоҳу ва ниъма-л-вакил».

  1. Барои ҳифозат аз шарру фитна 341 маротиба 11-11 бор дар аввалу охир дуруди шариф.
  2. Барои фарохии ризқ, ва адои қарз 308 маротиба 11-11 бор дар аввалу охир дуруди шариф.
  3. Барои такмили кори хос 111 маротиба 11-11 бор дар аввалу охир дуруди шариф.
  4. Барои наҷот аз мусибат ва парешонӣ 140 маротиба 11-11 бор дар аввалу охир дуруди шариф.

Беҳтарини мол он аст, ки дар ҷайб бошад, на дар дил ҷой гирифта бошад Мол монанди об аст. Барои ҳаракати киштӣ ба об зарурат аст, аммо ин об дар зери киштӣ бошад. Агар об дар дохили киштӣ дарояд, сабаби ғарқ шудани киштӣ мегардад.

Чунончи Мавлоно Ҷалолуддини Румӣ (paҳ) гӯяд:

Об дар киштӣ ҳалоки киштӣ аст,

Об андар зери киштӣ пуштӣ аст.

Пас, эй муъмин, моли дунё низ чунин аст. Агар моли ту дар таҳти идораи ту бувад, яъне ту киштӣ ҳастӣ ва об мол. Ту наҷот меёбӣ ва мол василаи пешрафти зиндагии ту мегардад. Аммо агар дар дили ту ҷо гирифту ҳокими ту шуд, сабаби ғарқу ҳалокати ту мегардад.

Пас, собит шуд, ки мол агар дар ҷайб бошад, беҳтарин навкар аст ва агар дар дил ҷо гирифт, бадтарин молик аст.

[1] Вузу-таҳорат.

Инчунин кобед

tajhizot

Таҷҳизот барои ошхона

Аз куҷо дар Душанбе таҷҳизот барои ошхона, кафе, ресторан, ки аз пулоди зангногир — металли …