Теги: Ҳикоя

Бузургеро пурсидам дар маънии ин ҳадис, ки «Аъдо адувуққа нафсуқа аллати байна ҷанбайқа (душмантарини душманҳоят нафси туст, ки дар синаи туст). Гуфт: – Ба ҳукми он ки ҳар он душманеро, ки бо вай эҳсон кунӣ, дўст гардад, магар нафсро, ки чандон ки мудоро беш кунӣ, мухолифат зиёдат кунад. Фариштахўй шавад …

Тавонгарзодае дидам бар сари гўри падар нишаста ва бо дарвешбачае мунозира дарпайваста, ки сандуқи турбати мо сангин асту китоба ранги ва фарши руҳом андохта ва хишти пирўза дар ў сохта. Ба гўри падарат чӣ монад, (ки) хиште ду фароҳам оварда ва муште ду хок бар он пошида. Дарвешписар ин бишуниду …

Соле аз Балх Бомиёнам сафар буд ва роҳ аз ҳаромиён пурхатар. Ҷавоне бадрақа ҳамроҳи мо шуд сипарбоз, чархандоз, силаҳшўри бешзур, ки ба даҳ марди тавоно камони ў зеҳ кардандӣ ва зуроварони рўи замин пушти ў бар замин наёвардандӣ. Валекин, чунон ки донӣ, муғтанам буду сояпарварда, на ҷаҳондидаву сафаркарда, раъди кўси …

Порсое бар яке аз худовандони неъмат гузар кард, ки бандаеро дасту пой баста, уқубат ҳаме кард. Гуфт: – Эй писар, ҳамчу ту махлуқеро худои азза ва ҷалла асири ҳукми ту гардонидааст ва туро фазилат дода, шукри неъмати бориитаоло ба ҷой ор ва чандин ҷафо бар вай маписанд, набояд, ки фардои …

Якеро аз бузургони аимма писаре вафот ёфт. Пурсиданд, ки бар сандуқи гўраш чӣ нависем? Гуфт: – Оёти китоби маҷидро иззату шараф беш аз он аст, ки раво бошад бар чунин ҷойҳо навиштан, ки ба рўзгор суда гардаду халоиқ бар ў гузаранд ва сагон бар ў шошанд. Агар ба зарурат чизе …

Мардеро дарди чашм хост, пеши байтор рафт, ки даво кун. Байтор аз он чи дар чашми чорпоён мекунанд, дар дидаи ў кашид ва кўр шуд. Ҳукумат ба довар бурданд. Гуфт: – Бар ў ҳеҷ товон нест, агар ин ҳар набудӣ, пеши байтор нарафтӣ! Мақсуд аз ин сухан он аст, то …

Ҳиндуе нафтандозӣ ҳамеомўхт. Ҳакиме гуфт: – Туро, ки хона найин аст, бозӣ на ин аст! То надонӣ, ки сухан айни савоб аст, магўй, В-он чи донӣ, ки на некўш ҷавоб аст, магўй.

Соле низое дар пиёдагони ҳоҷ ўфтода буд ва доӣ ҳам дар он сафар пиёда. Инсоф, дар сару рўи ҳам фитодем ва доди фусуқу ҷилол бидедем. Каҷованишинеро шунидам, ки бо адиле худ мегуфт: – Ё лилаҷаб, пиёдаи оч чун арсаи шатранҷ ба сар мебарад, фарзин мешавад, яъне беҳ аз он мегардад, …

Тифле будам, ки бузургеро пурсидам аз булўғ. Гуфт: – Дар мастур омадааст, ки се нишон дорад: яке понздаҳсолагӣ ва дигар эҳтимол ва сеюм баромадани мўи пеш. Аммо дар ҳақиқат як нишон дораду бас: он ки дар банди ризои ҳақ ҷалла ва ало беш аз он бошӣ, ки дар банди хаззи …

Фақираи дарвеше ҳомила буд, муддати ҳамл ба сар оварда ва мар ин дарвешро ҳама умр фарзанд наёмада буд. Гуфт: – Агар худои азза ва ҷалла маро писаре диҳад, ҷуз ин хирқа, ки пушида дорам, ҳарчи милки ман аст, эсори дарвешон кунам. Ба мўҷиби шарт иттифоқан писар оварду суфраи дарвешон ба …