Теги: Таъбири хоб

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар бинӣ бадан. Дар гӯшаи зебочаман. Вохӯрӣ бо ёрон бувад, Таъбири он, эй ҳамватан.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар боди сабо ояд ба хобат, Физояд ишқи покат бениҳоят. Туро ҳам дӯст доранд аз дилу чон, Ду ҷонибро аз ин бошад фароғат.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар дар хоб бинӣ ҷои бемор. Маризони зиёде рӯ ба девор. Ба бедорӣ зӣ олам бохабар бош, Наафтӣ то ба дасти мардумозор.

Меъроҷиддини Камол менависад: Барқро дар хоб бинӣ, эй писар, Мешавӣ эмин зӣ сад хавфу хатар. Пеш меояд хушиҳо бар сарат, Мешукуфӣ чун гули шому саҳар.

Меъроҷиддини Камол менависад: Биринҷ аз нони гандум кам набошад, Нахӯрд онро касе, одам набошад. Касе бинад биринҷу шолӣ дар хоб, Бувад серу ба қалбаш ғам набошад.

Меъроҷиддини Камол менависад: Биҳишти човидон бинӣ ба хобат, Зи хоби хеш месозӣ ту роҳат. Нишонаш хуррамиву муждагонист, Ки аз ҳак мерасад андар ҳисобат.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хобат гар баҳор ояд, Навои чашмасор ояд. Садои кӯдакони деҳ, Ва ҳам савти ҳазор ояд. Нишони хобат эй, инсон, Бувад як мансаби олӣ, Туро ақлу заковат бод, Ки бошӣ аз ғараз холӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар барги дарахти сабз дар хоб ояд, Аз хубии феъл шӯҳратат афзояд. Бинӣ, ки зи шох баргҳо баркандӣ, Эзид дари хазинаро бикшояд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар ба хобат бишнавӣ бонги намоз. Шод гардӣ з-ин суруди дилнавоз. Буда таъбираш ҳаҷу роҳи сафар, Ҳам ба унвоне бигардӣ сарфароз.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар бубинӣ ту боғи ирам. К-он ҷо хама мардумон бигашта беғам. Таъбир занасту тифлу молу шодӣ, Бошад, ки чунин хоб ту бинӣ ҳар дам.