Зи ошиқ буданам бар ту ту шарм дорӣ чаро охир
Зи интизориҳо мурдам ба назди ман биё охир
Барои сухани мардум ту пеши по задӣ ишқам
Ба гапи халқ надеҳ асл гӯш ба гапи ман даро охир
Бигуфтӣ духтари шоҳам ту бошӣ камбағал марде
Ба дарвешӣ гуноҳам чист чунин карда Худо охир
Бигӯянд халқи ғайбатчӣ ки “Шоҳ шуд ошиқи дарвеш!?”
Бале, сарҳад надорад ишқ бихон “Шоҳу гадо” охир
Ба ёд орам ишқи ту сурудҳои ширинатро
Бишав бори дигар ишқам чу булбул дар наво охир
Мерафтам суйи дарвоза садо мекарди ки тез ой
Манам дар пушти дарвоза бикун манро садо охир
Чу он шахсони рӯзадор ки интизори моҳ гарданд
Ҳабиб ҳар шаб равад куят маҳи тобон баро охир