Салавоти асрор

Ин салавот аз асрор мебошад, ки агар барои охират бихонад, маънавиёт ба даст меоварад. Ва машҳур аст, агар барои дунё бихонад, ганҷ пайдо хоҳад кард. Даҳ маротиба субҳ, даҳ маротиба аср ва даҳ маротиба назидики шом ва хуфтан бихонад. Ва барои хатми салавот наваду нӯҳ маротиба хондан лозим аст. Салавоти асрор ин мебошад:

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Аллоҳумма салли ало сайидино ва ҳабибино ва шафеино Муҳаммадин ҳои-р-раҳмати ва мими-л-мулки ва доли-д-давоми ас-сайиди-л-комили-л-фотеҳи -л-хотими кулламо, закарака ва закараҳу-з-зокируна ва кулламо саҳо ва ғафала ан зикриҳи-л-ғофилуна салавотан доиматан бидавомика боқиятан бибақоика ло мунтаҳо лаҳо дуна золика ва ало олиҳи ва асҳобиҳи казолика ало кулли шайъин қадирун ва би-л-иҷобати ҷадир.[1]

[1] «Ганҷҳои маънавӣ». Саҳ. 294.