Сафедчор

Сафедчор — асли ин калима сафедор, яъне сафеддарахт буд, ки ин дарахти маълум аст ва дар ҷоҳои салқин хубтар ва бисёртар нашъунамо меёбад. Чӯби он дар иморатҳо истифода мешавад. Мизоҷаш дар дараҷаи якум сард ва хушк аст.

Хислатҳои шифобахши сафедор: оби баргашро дар офтоб ғафс гардонанд, инро усораи барги сафедор меноманд.

Усораи сафедорро бо асал даромехта, ба чашм кашанд, торикии чашмро дафъ мекунад. Оби барги онро нимгарм дар гӯш чаконанд, варами даруни гӯшро таҳлил медиҳад.

Чӯби решаи тари онро дар вақти сухтан аз як сари берун аз оташ будааш об бармеояд, ҳамин обро дар гӯш чаконанд, кари гӯшро, ки дар натиҷаи бемории дуру дароз ҳодис шуда бошад, ба ибро меоварад.

Барги тару тозаи сафедчорро бихоянд, дандонро қувват мебахшад, инчунин милки дандонро ҳам мустаҳкам месозад; агар бихӯранд, исҳолро мебандад. Агар инро пухта бихӯранд, дарунро мулоим мегардонад.

Барги тари инро кӯфта гузошта банданд, ҷароҳати навро ба ҳам мечаспонад, устухони шикастаро ба ҳамдигар мечаспонад; агар инро бо сирко хамир карда бибанданд, қӯтури тарро шифо мебахшад.

Пӯсти сафедор назар ба қисмҳои дигараш қавитар мебошад. Агар 4,5 граммашро кӯфта, бо шароб ё бо об бихӯранд, балғамро аз бадан бо оҳистагӣ дафъ месозад. Ва агар кӯфтаи инро бо сирко хамир карда бимоланд, ранги песро дигар мегардонад.

Рутубати самараи сафедчорро бимоланд, пӯсти башараро пок мегардонад. Ва агар инро бихӯранд, таби диқ (лоғаркунанда) ва сурфаи кӯҳнаро дафъ мекунад. Инро як шабонарӯз дар об тар карда, баъд он обро бинӯшанд, низ таъсири рутубаташро мекунад.

Вале истеъмоли ин ба дарун хунро месӯзонад, дар бадан моддаи савдо пайдо менамояд. Дар ин ҳолат шакар бихӯранд, кифоя аст, ки ислоҳи ин зарар намояд. Миқдори як бор хӯрдан аз ҳар кисми сафедор дар як рӯз то 4, 5 грамм аст.