Ҷолинус ва аблаҳ

Табиби таърихи бо номи Ҷолинус аблаҳеро дид, даст дар гиребон донишманде зада ва беҳурмати ҳаме кард. Гуфт:
– Агар ин доно будӣ, кори вай бо нодон бад-ин ҷо нарасидӣ.

Ду оқилро набошад кину пайкор,
На донное ситезад бо сабукбор.
Агар нодон ба ваҳшат сахт гўяд,
Хирадмандаш ба нарми дил биҷўяд.
Ду соҳибдил нигаҳ доранд мўе,
Ҳамдедун саркаше в-озарҷмўе.
В-агар бар ҳар ду ҷониб ҷоҳилонанд,
Агар занҷир бошад бигсалонанд.

Якеро зиштхўе дод дашном,
Таҳаммул карду гуфт: «Эй некфарҷом,
Батар з-онам, ки хохи гуфтан, онӣ,
Ки донам, айби ман чун ман надонӣ».