Магар Ориёниҳо давраи ибтидоиро аз сар нагузоронидаанд?

На! Якум ин, ки умуман инсоният ҳеҷ гоҳ ҷамъияти ибтидоии ваҳшониятро аз сар нагузаронида аст. Вале одамон мутобиқ ба давраҳои таърихӣ умр ба сар мебаранд. Агар боре прогресс ғалаба кунад, илму маърифат боло рафта, одамон ҳам пешрафт мекунанд, дўстиву рафоқат ба вуҷуд меояд ва бори дигар агар регресс ғолиб омада монад, одамонро ба ақиб мекашад ва худи ҳамон одамон табиати ваҳшоният пайдо мекунанд. Бекорӣ зиёд гардида ғораткунии аҳли мансаб меафзояд. Мардум рўз аз рўз ба ҳоли табоҳ гирифтор мешаванду аҳли мансаб сарватманд мегарданд.

Он чи сухан дар бораи Ориён равад пас онҳо авлоди писари ҳазрати Нўҳ – Ёфат буда, хонасозиро аз халқе, ки қабл аз Обхезии Умумиҷаҳонӣ умр ба сар мебурданд, мерос гирифтаанд.