КЕЛОИД

КЕЛОИД (юн. kele – омос ва eidos – намуд), ташкилаи омосмонандест дар пӯст. К. худ аз худ ё дар пайи ягон осеб ба вуҷуд меояд. Баъди бемориҳои римноки амиқ пайдо шудани он низ аз эҳтимол дур нест. Зуҳуроти К.-ро ба ихтилоли эндокринӣ, сироят ва хусусиятҳои ирсии пӯст вобаста медонанд.
К. омоси сахти рангаш сурхи баланд ё сафеди курашакл (ё дарозрӯя) буда, дар сатҳи пӯст ҷой мегирад. К. ҳақиқӣ ва дурӯғин мешавад. К.-и ҳақиқӣ дар ҷои солими пӯст ба вуҷуд меояд; К.-и дурӯғин дар ҷои қаблан осебёфтаи пӯст (мас., сӯхта) пайдо мешавад ва одатан шаклаш низ ба он мувофиқ мебошад (мас., К.-е, ки дар ҷои буридашудаи пӯст пайдо шудааст, шакли дарозрӯя ва агар дар ҷои пучак ба вуҷуд омада бошад, шакли гирда дорад). К.-ҳо тоқа ё гурӯҳ-гурӯҳ дар рӯй, сарсина, гардан, тахтапушт пайдо шуда метавонанд. Ҷараёни К. дуру дароз буда, гоҳо тамоми умр бетағйир боқӣ мемонад.