Калимаҳои Тавҳид ва Шаҳодати ИСЛОМӢ вуҷуд доранд, ки бояд онҳоро донист ва ба ин калимаҳо ҳар одам бояд боварӣ намояд.
Агар TO ба ҳол имон наоварда бошад, бояд ҳар чӣ зудтар онро ба забон биоварад.
Калимаи «Шаҳодат» ин аст (текст-матн): «Ашҳаду ан ло илоҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва расулуҳу».
“Ман шаҳодат медиҳам, ки ҳеҷ маъбуде ба ҷуз Худо нест ва шаҳодат медиҳам, ки Муҳаммад (с) банда ва Паёмбари Уст».
Маънои луғавии “Имон” “бовар намудан ба чизест”. Маънои истилоҳотияш -“Имон ба забон иқрор намудан ва ба дил тасдиқу бовар кардан аст, ки Аллоҳ Таъоло Якка ва Ягона ва Муҳаммад Мустафо (с) Паёмбари барҳақ аст”.