Барои чӣ муаррихони тоҷик дар тўли 1700 сол дар бораи замони тиллоийи халқи худ, ҳукмронии зиёда аз 500 солаи Империяи Паҳлавӣ лаб во накардаанд? Охир Паҳлавиҳо «аслу насабашон, ба қавли Ҳеродот, аз форсҳои қадиманд, ҳахоманишҳо низ аз ҳамин авлод баромадаанд». (Ниг. «История античности» М., 1989. ҷ. 1.).
Ҷойи баромади чи ҳахоманишҳо ва чи паҳлавиҳо ватани ҳозираи тоҷикони муосир мебошад.
Ҷавоб: Бале, 200 сол муқаддам Sir John Malcoln дар асари «Histoire de la Perse», дар бораи форсҳо китоб навишта, як боби китобашро ба таърихи Паҳлавӣ бахшида гуфта буд: «Аз марги Искандари Мақдунӣ то ба тахт нишастани Ардашери Сосонӣ қариб панҷ аср сипарӣ гардид ва ин давраи нимҳазорсолаи подшоҳӣ дар таърихи Шарқ ҷойи холӣ боқӣ мондааст». Вале сад афсўс, ки ворисони Меҳрдоди бузург ва Ороди хирадманд ҳанўз ҳам таърихи гузаштаи халқи худро авроқ назадаанд.