Уштуру дарозгўше ҳамроҳ мерафтанд. Ба канори ҷўе бузург расиданд. Аввал уштур даромад. Чун ба миёни ҷўй расид, об то шиками вай баромад. Дарозгўшро овоз дод:
— Дарой, ки об то шикам беш нест.
Дарозгўшт гуфт:
— Рост мегўӣ, аммо аз шикам то шикам тафовут аст. Обе, ки ба шиками ту наздик аст, аз пушти ман хоҳад гузашт.
Қ и т ъ а
Ай бародар, аз ту беҳтар ҳеҷ кас нашносадат,
З-он чӣ ҳастӣ як сари мў хешро афзун манеҳ!
Гар фузун аз қадри ту бистоядат нобихраде,
Қадри худ бишносу пой аз ҳадди худ берун манеҳ!