Хонаеро, ки чун ту ҳамсоя аст

Дар ақди байъи сарое мутараддид будам, ҷуҳуде гуфт:
– Ман аз кадхудоёни ин муҳаллатам, васфи ин хона, чунон ки ҳаст, аз ман пурс, бихар, ки ҳеҷ айбе надорад.
Гуфтам:
– Ба ҷўз он ки ту ҳамсояи манӣ!

Хонаеро, ки чун ту ҳамсоя аст,
Даҳ дирам сими бадиёр арзад.
Лекин умедвор бояд буд,
Ки пас аз маргӣ ту ҳазор арзад.