Дар «Равзату-л-уламо» овардааст, ки Имом Ҳасани Басрӣ (paҳ) гуфт: «Абӯисмат ибни Нӯҳ ибни Марямро баъд аз вафоти ӯ ба хоб дидам, гуфтам, ки:
- Эй Абӯисмат, Ҳазрати Парвардгор ҷалла ва ало бо ту чӣ кард?
Гуфт:
- Маро биёмурзид.
Гуфтам:
- Ба чӣ сабаб?
Гуфт:
- Ҳар боре, ки ҳадисе аз он Ҳазрат (с) ривоят мекардам, ҳаргиз номи он Сарвар (с)-ро набурдам, магар ин, ки бар вай салавот мефиристодам, маро ба баракати ин биёмурзиданд».[1]
[1] «Маориҷу-н-нубувват фӣ мадориҷу-л-футувват», Саҳ. 131.