ҒУСЛ Кардан ва АҲАМИЯТИ он

Ғусл моро руҳан пок мекунад Дар ҳолати ҷанобат гусл намудан ҳатмӣ буда, дар ин ҳолат ба Ҷ0 овардани баъзе аз ибодатҳо манъ карда мешаванд. Баъди гусл МО аз ҷанобат пок шуда оромии руҳӣ ба даст меорем.

Ғусл моро Л0ИҚИ ризояти Аллоҳ таъоло мегардонад Ғусл ҳукми Аллоҳ таъоло аст. Мо ин амалро ба Ҷ0 оварда фармоиши Аллоҳ таъолоро иҷро мекунем ва Л0ИҚИ ризогии ӯ мегардем. Ба Ҷ0 овардани фармони Аллоҳ таъоло ҳамеша ба рӯҳу ҶОН оромию осоиш меоварад. Аз ин нуқтаи назар гусл – ин покию тозагии рӯҳ аст.

Гусл баданро покиза намуда, хушҳолӣ мебахшад пусти бадан тани инсонро аз таъсири муҳити атроф муҳофизат намуда, инчунин вазифаи хориҷкуниро низ ичро мекунад. Аз ин сабаб пӯст доим аз чангу чирк ифлос мегардад. Организм дар навбати худ доим ба берун арақ ва равганро бо воситаи гадудҳои махсус хориҷ мекунад, ки дар натиҷаи он пуст чиркин шуда, сурохиҳои арақ ва чарббарор маркам мегарданд. Дар ин ҳолат боиси осеб дидани нафаскашии пӯст мегардад. Дар вақти гусл кардан бошад мачроҳои гадудҳо кушода шуда, пӯст тоза мешавад ва фаъолияти он хуб мегардад. Организм сабукй ҲИС мекунад, шахе хушҳол мегардад. Аз ин ҷиҳат гусл – тозагии ҶИСМОНИИ бадан буда, фаъолияти онро хуб мегардонад.

Гусл саломатии ҶИСМ0НӢ ва рӯҳиро НИГ0Ҳ медорад Бусл, ки дар натиҷаи он бадан бо об шуста мешавад, шиддати статистикии электрикии баданро дур мекунад, гардиши хунро беҳ месозад, фаъолияти системаи асабро ба меъёр мувофиқ мегардонад ва стреси ҳаяҷонро кам мекунад.

Гусл – покии ҶИСМӢ ва солимии рӯҳии моро ҳифз намуда, баданро солим мегардонад.