Дуои набавӣ барои дур кардани мушкил ва дарди пойҳо

Ҳазрати Усмон (раз) мефармояд: Расулуллоҳ (с) ҷамоатеро ба Яман фиристод ва аз байни онҳо як саҳобиро ба унвони амир муқаррар фармуд, ки умраш аз ҳама камтар буд. Ва онҳо муддате дар ҳамон ҷо мунтазир монданд ва натавонистанд аз он ҷо бираванд. Фарде аз он ҷамоат бо Расулуллоҳ (с) вохӯрд. Расулуллоҳ (с) фармуд:

• Эй фалонӣ, шумоёнро чӣ шудааст? Чаро то ба ҳол нарафтаед?

Он шахс фармуд:

• Пойҳои амири мо дард мекунад.

Расулуллоҳ (с) ҷиҳати аҳволпурсӣ ба наздаш рафт ва ин дуоро ҳафт маротиба хонд ва ӯро дуо намуд ва он шахс фавран тандуруст гардид. Дуо ин аст:

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Бисмиллоҳи ва биллоҳи аузу биллоҳи ва қудратиҳи мин шарри мо фиҳо.