Воҷиб (Вочиб) – ин ибодатҳое мебошанд, ки иҷрои онҳо ҳукм карда шудааст, вале онҳо ба мисли фарз далели аниқ надоранд. Масалан, хондани намози идҳо, додани садақа дар моҳи Рамазон ва ҳангоми иди қурбон қурбонй кардан. Ҳамчун иҷрои фарз, касе, ки воҷибро иҷро мекунад савоб мегирад ва касе, ки иҷро намекунад, гунаҳгор …

Суннат: амалҳое мебошанд, ки Пайғамбар (с) иҷро кардааст ва ба мо ҳам маслиҳати иҷрои онро додааст. Ду намуди суннат мавҷуд аст: а)  Суннати муаккада: суннати муаккада он чизест, ки Пайғамбар (с) тарк накарда ҳамеша иҷро мекард. Масалан, суннатҳои намозҳои бомдод, аср, шом ва намози таровиҳ суннатҳои муаккада ба ҳисоб мераванд. б) …

Мустаҳаб: амалҳое мебошанд, ки амали хуб ва кори нек ба ҳисоб мераванд. Инро Нафл ва ё Мандуб низ, меноманд. Масалан, хондани намози Зухо, рӯзҳои Душанбе ва панҷшанбе рӯза доштан, ба фақирон садақа додан ва додани ҳадя. Касе, ки мустаҳабро иҷро менамояд, савоб мегирад ва касе, ки иҷро наменамояд гуноҳ намегирад.

Мубоҳ: амалҳое мебошанд, ки дар иҷрои он озод ҳастем. Дар иҷрои мубоҳ савоб намегирем ва дар тарки он, гунаҳгор намешавем. Масалан, роҳ рафтан, нишастан ва хобидан мубоҳ мебошанд.

Макруҳ: амалҳои бад мебошанд ва иҷрои онҳо писандида намешавад. Макрӯх ду намуд мешавад: Макрӯҳи таҳримӣ (ба ҳаром наздик): амалҳое мебошанд, ки бо далелҳои дақиқ исбот карда нашудаанд, вале мамнӯъ ҳастанд. Касе, ки ин намуди макрӯҳро ба 40 меоварад, гунаҳгор мешавад. Масалан, тамоку кашидан, бе сабаб намози идро нахондан, намози асрро дар вақташ …

Ҳаром: амалҳое мебошанд, ки дини Ислом онҳоро қатъиян манъ намудааст. Масалан, куштор, дуздй, истеъмоли нӯшокиҳои спиртй, зинокорй, қиморбозӣ, истеъмоли гӯшти хук, ба сухани падару модар гӯш надодан, суханҳои бад ва носазо нисбат ба одамон гуфтан, ҳаром мебошанд. Касе, ки амалҳои ҳаромро анҷом медиҳад, зидди амру фармони Аллоҳ таъол мебарояд ва гуноҳи …

Муфсид: амалҳое мебошанд, ки ва дониста хӯрдану нӯшидан рӯзаро ибодати оғозшударо халалдор месозанд. мешиканад. Ибодати халалдоршударо Масалан, сухан намозро вайрон мекунад бояд аз нав отоз намуд.

Рӯзаи моҳи шарифи Рамазон чунин фоидаҳо дорад: Хушнуди, муҳаббат ва мехрубонии Парвардигорро сазовор мешавем. Худовандро бозхам зиёдтар шукр мегӯем, зеро хубтар дарк менамоем, ки хамаи неъматхо танҳо аз ҷониби Уст. Сабрро дар худ тарбият мекунем. Аз гунохх. ва корхои бад дурй ҷуста худро аз дузах рахой медиҳем. Гурӯснагй ва факириро …

Боре Пайғамбари Худо (с) дар ҳалқаи ёронаш нишаста буд. Ногоҳ ба назди онҳо марде омад ва чеҳраи хастааш баёнгари он буд, ки аз ҷои дур омадааст. Марди аз музофоти Наҷд омада, ба Пайғамбари Аллоҳ наздик шуд ва дар бораи Ислом пурсиданро отоз кард. Дар байни онҳо чунин сӯҳбат баргузор гашт: …

Дар замонҳои Пайғамбар (с) дар канори Мадинаи Мунаввара пиразане бо номи Умми Миҳҷон зиндагй мекард. Ин зан, ки фикр ва ҳиссиёти баланд ва озода дошт, боре ба фикр фуру рафт: «Агар Аллоҳтаъоло маро аз беимонй (мушрикй) тоза намуда бошад, ман хонаи ӯро тоза НИГ0Ҳ медорам». Ва қарор дод, ки ҳар …