Комрон.инфо
Имон (бовари доштан) маънои бо дилу ҷон эътиқод кардан ба ҳамаи он чизест, ки Пайғамбар, салла-л-Лоҳу алайҳи ва сал– лам, аз Худои Таъоло ба мо нақл кардааст; ва ҳамчунин имони худро бо калима шаҳодат додан аст.
Асосҳои имон 6 фарз аст:
- – Имон доштан ба мавҷудият ва ягонагии Аллоҳ.
- – Имон доштан ба фариштагоне, ки Аллоҳ офаридааст.
- – Имон доштан ба китобҳое, ки Аллоҳ нозил кардааст.
- – Имон овардан ба пайғамбарони Аллоҳ.
- – Имон доштан ба Рузи Ҷазо ва зинда шудан баъди марг.
- – Имон доштан ба қазову кадари нек ва бад.
Асосҳои Ислом 5 фарз аст:
- – Тасдиқи имон – калимаи шаҳодатро ба забон рондан.
- – Дар моҳи Рамазон руза доштан.
- – Ҳар руз панҷ вақт намоз гузоридан.
- – Ҳаҷ кардан, агар фарз шуда бошад.
- – Ҳар сол закот додани тавонгарон.
Фарзҳои таҳорати хурд (шустушу) – вузу 4 аст:
- – Руйро як бор шустан.
- – Дастонро то оринҷ шустан.
- – Масҳ кардани чахоряк қисми сар.
- – Шустани пойҳо то шитолан
Дар таҳорати калон – ғусл 3 фарз аст:
- – Мазмаза кардани даҳон.
- – Об ба бинӣ кашидан.
- – Шустани тамоми бадан, то дар он ҳеҷ ҷои хушк боқӣ
Дар таяммум (бо хок пок кардан) 2 фарз аст:
- – Нияти таяммум кардан.
- – Ду кафро ба хоки пок зада бо он руйро масх, кашидан; баъд такроран зада, бо он дастонро то оринҷ масҳ кашидан.
Дар намоз 12 фарз (6-то – берун аз намоз, 6-то – дар намоз)аст:
а) шартҳои намоз (фарзҳои берун аз намоз):
- – Аз ҳадас пок шудан: ба воситаи вузу, ғусл ё таяммум кардан аз нопокии маънавӣ – ҳадас пок шудан.
- – Пок кардан аз наҷас: пок кардани бадан, либос ва ҷои намозгузорӣ аз нопокихои табиӣ – наҷасҳо.
- – Сатри аврат: бо либос пушонидани шармгохи бадан. Аврат барои мардон – кисми бадан аз ноф то қисми поини зону, барои занон – тамоми бадан, ба ғайр аз руй, панҷаҳои дастону пойхо аст.
- – Истиқболи кибла руй овардан ба Каъба аст.
- – Вақт – гузоридани ҳар як намоз дар вақти муайяншуда мебошад.
- – Ният – хоҳишу иродаи дохилӣ доштан барои адои на– моз аст.
б) Рукнҳои намоз (фарзҳо Дар намоз):
- – Такбири ифтитоҳ (калиди намоз): оғоз намудани намоз бо такбир, яъне «Аллоҳу Акбар» гуфтан.
- – Қиём: намозро рост истода гузоридан, агар барои ин монеае набошад.
- – Қироат: хондани сураҳои Куръони карим дар намоз.
- – Рукуъ: ҳам кардани миён.
- – Суҷуд: сарро ҳам карда ба замин расонидан.
- – Қаъдаи ахир: нишастан ҳаноми қироати дуои «ат- Таҳийёт» дар охири намоз.
