Гар теғи қаҳр баркашад, набию вали сар даркашанд вагар ғамзаи лутф биҷунбонад, бадон ба некон даррасонад. Гар ба маҳшар хитоби қаҳр кунанд, Анбиёро чӣ ҷои маъзарат аст. Парда аз рўи лутф, гў, бардор, К-ашқиёро умеди мағфират аст.

Иродати бечун якеро аз тахти шоҳӣ фурў орад ва дигареро дар шиками моҳӣ накў дорад. Вақтест хуш онро, ки бувад зикри ту мунис, В-ар худ бувад андар шиками ҳут чу Юнус.

Дар паҳлӯи дарёи Қаратоғ дар ҳудуди мамнунгоҳи Ширкент, дар деҳаи Пуштимиёни ноҳияи Шаҳринав, минтақаи фароғатии “Куран” мавҷуд аст, ки аз ҳисоби Корхонаи алюминии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар солҳои 1980-ум сохта шудааст. Куран майдони фароғатии дарёи миёна аст ва он танҳо дар тобистон, ки дар онҷо хонаҳо, ҳавзҳо, як макони рақс ва аз ҳама муҳимаш …

ҶДММ “Эден Аква” санаторияи нави хуб дар қисми мамнӯъшудаи дараи зебои дарёи Қаратоғи ноҳияи Шаҳринави Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Курорт ҳуҷраҳои барҳавои дукарата ва секаса бо тамоми шароити мусоид ва оби гарм пешниҳод мекунад. Дар он як ҳавзи шиноварӣ бо оби гарм мавҷуд аст, – маҷмааи варзишии муҷаҳҳаз бо майдони кушоди …

Дар «Инҷил» омадааст, ки «Эй фарзанди Одам, агар тавонгарӣ диҳамат, муштағил шавӣ ба мол аз ман ва гар дарвеш кунамат, тангдил нишинӣ, пас ҳаловати зикри ман куҷо дарёби ва ба ибодати ман кай шитобӣ!» Гаҳ андар неъмати мағруру ғофил, Гаҳ андар тангдасти хаставу реш. Чу дар саррову зарро ҳолат ин …

Аз нафспарвар ҳунарвари наёяд ва беҳунар сарвариро нашояд. Макун раҳм бар гови бисьёрхор, Ки бисёрхусб аст бисёрхор, Чу гов ар ҳаме боядат фарбеҳӣ. Чу хар тан ба ҷаври касон дардиҳӣ!

Аҷалли коинот аз рўи зоҳир одамист ва аззали мавҷудот-саг. Ба иттифоқи хирадмандон саги ҳақшинос беҳ аз одами носипос! Сагеро луқмае ҳаргиз фаромўш Нагардад, гар зани сад навбаташ санг. В-агар умре навозӣ сифлаеро, Ба камтар тундӣ ояд бо ту дар ҷанг.

Дурўғ гуфтан ба зарбати шамшер монад, ки агар низ ҷароҳат дуруст шавад, нишон бимонад, чун бародарони Юсуф, ки ба дурўғи мавсум шуданд, ба рост гуфтани эшон эътимод намонд. Якеро, ки одат бувад ростӣ, Хатое равад, даргузаронад аз ў. В-агар номвар шуд ба қавли дурўғ, Дигар рост бовар надоранд аз ў.

Реше даруни ҷома доштам ва шайх ҳар рўз аз он бипурсидӣ, ки чун аст ва напурсидӣ, ки куҷост. Донистам, ки аз он эҳтироз мекунад, ки зикри ҳама узве раво набошад ва хирадмандон гуфтаанд: «ҳар кӣ (дар) гуфтор сухан насанҷад, аз ҷавобаш биранҷад!». То нек надонӣ, ки сухан айни савоб аст, …

Ҳар кӣ дар пеши сухани дигарон афтад, то мояи фазлаш бидонанд, яқин, ки пояи ҷаҳлаш шиносанд. Надиҳад марди хушманд ҷавоб, Магар он гаҳ к-аз ў суол кунанд. Гарчи барҳақ бувад мизоҷи сухан, Ҳамли даъвеш бар муҳол кунанд.