Мардеро дарди чашм хост, пеши байтор рафт, ки даво кун. Байтор аз он чи дар чашми чорпоён мекунанд, дар дидаи ў кашид ва кўр шуд. Ҳукумат ба довар бурданд. Гуфт: – Бар ў ҳеҷ товон нест, агар ин ҳар набудӣ, пеши байтор нарафтӣ! Мақсуд аз ин сухан он аст, то …

Ҳиндуе нафтандозӣ ҳамеомўхт. Ҳакиме гуфт: – Туро, ки хона найин аст, бозӣ на ин аст! То надонӣ, ки сухан айни савоб аст, магўй, В-он чи донӣ, ки на некўш ҷавоб аст, магўй.

Соле низое дар пиёдагони ҳоҷ ўфтода буд ва доӣ ҳам дар он сафар пиёда. Инсоф, дар сару рўи ҳам фитодем ва доди фусуқу ҷилол бидедем. Каҷованишинеро шунидам, ки бо адиле худ мегуфт: – Ё лилаҷаб, пиёдаи оч чун арсаи шатранҷ ба сар мебарад, фарзин мешавад, яъне беҳ аз он мегардад, …

Тифле будам, ки бузургеро пурсидам аз булўғ. Гуфт: – Дар мастур омадааст, ки се нишон дорад: яке понздаҳсолагӣ ва дигар эҳтимол ва сеюм баромадани мўи пеш. Аммо дар ҳақиқат як нишон дораду бас: он ки дар банди ризои ҳақ ҷалла ва ало беш аз он бошӣ, ки дар банди хаззи …

Фақираи дарвеше ҳомила буд, муддати ҳамл ба сар оварда ва мар ин дарвешро ҳама умр фарзанд наёмада буд. Гуфт: – Агар худои азза ва ҷалла маро писаре диҳад, ҷуз ин хирқа, ки пушида дорам, ҳарчи милки ман аст, эсори дарвешон кунам. Ба мўҷиби шарт иттифоқан писар оварду суфраи дарвешон ба …

Чилучорчашма (44 Чашма) – манбаи оби муқаддас. Он дар соҳили рости дарёи Кофниҳон, 12 км ғарбтар аз ноҳияи Шаҳритус ё 6 км аз маркази ноҳияи Носири Хусрав (собиқ Бешкент), дар ноҳияи Шаҳритузи вилояти Хатлон ҷойгир аст. Бостоншиносон ин сарчашмаро 10-15 ҳазор сол умр медиҳанд. Гарчанде, ки таърихшинос Абу Сад ас-Самани …

Фахробод бо ангурзорҳои худ хеле маъруф мебошад, ки дар он аз замони шӯравӣ ангури бисёре мекориданд. Ҳозир ҳам дар замони соҳибистиқлолии Тоҷикистон ангурзори Фахробод дар ноҳияи Хуросон хеле номӣ мебошад.

Оқибатҳои сел дар шаби 14 ба15 майи соли 2020 дар деҳаи Уяли, ноҳияи Хуросони Ҷумҳурии Тоҷикистон. Даҳҳо манзил хароб шуда, ҷони якчанд одам асз даст рафт.

Дар тасонифи ҳукамо овардаанд, ки каждумро валодат маъхуд нест, чунон ки дигар ҳайвонотро, бал аҳшои модарро бихўранд ва шикамашро бидаранд ва роҳи саҳро гиранд ва он пустҳо, ки дар хонаи каждум бинанд, асари он аст. Боре ин нукта пеши бузурге ҳаме гуфтам, гуфта: – Дили ман бар сидқи ин сухан …

Аъробиро дидам, ки писарро ҳамегуфт: Туро хоҳанд пурсид, ки амалат чист, нагўянд падарат кист ва аслат чӣ? Ҷомаи Каъбаро, ки мебўсанд, Ў на аз кирми пила номӣ шуд? Бо азизе нишаст рўзе чанд, Лоҷарам ҳамчу ў гиромӣ шуд.