Он рўз рўзи хуб буд, хеле хуб! Осмон соф буду беғубор. Ҳаво бениҳоят тозаву форам, кўчаҳо сергул, боби сайру гардиш ва кайфу сафо! Аммо, афсўс, сад афсўс, ки Серкорбек – бечора! – ба сархорӣ вақт надорад. Аз дасти кору бор роҳашро гум карда, чун ҳаррўза қоғазҳои ғарамшударо тагурў карда, ба …

– Барги сабз, барги сабз!.. Як оҳи сард аз дили пурдард кашиду идома дод: – Барги сабз нашуда, бало шуд-ку?! Дар тамоми дунё ҳукмрон, соҳиби обрў, зеби киса!.. Бало занад! Нури дида, тоҷи сар! Аз кўдаки ҳафтсола то пири ҳафтодсола бо барги сабз чақ-чақ мекунанд?! Ё тавба?! Гапи Ризо рост: …

Хуршед дар теғаи кўҳи рў ба рў ҳамчун пири дар лаби гўр ба ғуруб мерафт. Сояҳо қад кашида, зулмотро ово менамуданд. Акси ғул-ғулаи рўзи ҷониби хомўшӣ раҳсупор ба авҷи ало мерасид. Димоғи Ортиқи Бурут чоқ, коре надошт, ки об аз боло меояд ё аз поён. Ғайричашмдошти ў Исмат ном шиносаш …

Дар як гўшаи гўристони деҳа, ки ба мисли лонаи паррандаи бошазада валангор буд, як аспу се гов ва чор-панҷ гўсфанд бепарво мечарид. Ба димоғ бўи порую арақи ҳайвонот мезад. Вале аз ин ҳолат одамоне, ки маросими дафни се маитро ба ҷо меоварданд, парвое набуд. Онҳо саросемаю шитобзада гўри сеюмро аз …