МЕБИНУМУ ЗИҚ МЕШАМ. Гардиши ин замона, Нарху навои нона. Дар кучаҳо шайтона, Мебинаму зиқ мешам! Беқадрии юриста, Аҳволи журналиста. Таксисти афириста, Мебинаму зиқ мешам! Донишгохи олира, Воситаи молира. Қаллаҳои холира, Мебинаму зиқ мешам! Кисаҳои бепула, Занҳои сари рула. Мардҳои чул ба чула, Мебинаму зиқ мешам! Қиматии либоса, Пачкаи папироса. Кучаҳои …

Манқул[1] аст аз баъзе салаф, ки дар дарё ҷамъе дар киштӣ буданд, ки боде бархост ва киштиро дар талотуми амвоҷ андохт. Чунончӣ аҳли киштӣ дил аз ҳаёт бардоштанд ва якдигарро видоъ карданд. Дар ин маҳал нуос[2] бар ман ғалаба кард ва чашми ман гарм шуд. Пайғамбар (с)-ро дидам, маро гуфт: …

Овардаанд, ки Исо ибни Ибоди Динурӣ (paҳ) мегӯяд, ки: «Фазл ибни Фазли Кандуриро баъд аз вафот ба хоб диданд, пурсиданд, ки: Бо ту чӣ карданд? Гуфт: Ҳақ таоло бар ман раҳмат карду маро гиромӣ дошт ва ҳамаи заллоту ҷароими[1] маро афв фармуд. Гуфтанд: Ба чӣ чиз? Гуфт: Ба ҷиҳати ин …

Нақл аст, ки Муҳаммад ибни Умар (раз) гуфт, ки: «Ман назди Аҳмад ибни Мӯсо ибни Муҷоҳиди Ашъарӣ (paҳ) будам, ки Шиблӣ (қаддаса сирруҳу) даромад. Аҳмад ибни Мӯсо бархост ва Шиблиро дар канор гирифт ва дар миёни ду абруи ӯро буса дод. Гуфтам: Сайидӣ, ин Шиблиро мардум ба девонагӣ эътиқод доранд, …

Овардаанд, ки марде буд дар Куфа, ки аз барои мардум китобат кардӣ. Ва одоби ӯ он буд, ки ҳар гоҳ ки дар китобат ба номи он Ҳазрат (с) расидӣ, номи он Сарвар (с)-ро ба ҳуллаи салавот биёростӣ. Чун бимурд, ба хобаш диданд, пурсиданд, ки: Бо ту чӣ кор карданд? Гуфт: …

Дар «Равзату-л-уламо» овардааст, ки Имом Ҳасани Басрӣ (paҳ) гуфт: «Абӯисмат ибни Нӯҳ ибни Марямро баъд аз вафоти ӯ ба хоб дидам, гуфтам, ки: Эй Абӯисмат, Ҳазрати Парвардгор ҷалла ва ало бо ту чӣ кард? Гуфт: Маро биёмурзид. Гуфтам: Ба чӣ сабаб? Гуфт: Ҳар боре, ки ҳадисе аз он Ҳазрат (с) …