Касоне, ки аз неъмати фарзанд маҳрум ҳастанд, бар Аллоҳ таваккалу эътимод намуда, ин оятро ҳар замон бихонанд. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Ал-Лазӣ аҳсана кулла шайъин халақаҳу ва бадаа халқа-л-инсони мин тин. Сумма ҷаала наслаҳу мин сулолати-м-мим-мои-м-маҳин. Сумма саввоҳу ва нафаха фиҳи ми-р-рӯҳиҳи ва ҷаала лакуму-с-самъа ва-л-абсора ва-л-афъидата, қалила-м-мо ташкурун.[1] [1] …

Ҳар шахсе, ки мехоҳад аъзои баданаш то дами вафот солиму тандуруст боқӣ бимонанд, ин оятро ҳар рӯз се маротиба бихонад ва бар худаш бидамад. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Фа ақим ваҷҳака ли-д-дини ҳанифан, фитраталлоҳи-л-латӣ фатара-н-носи алайҳо, ло табдила лихалқиллоҳи, золика-д-дину-л-қайиму ва локинна аксара-н-носи ло яъламун.[1]   [1] Сураи Рум, ояти …

Агар фарзандони шахсе нофармон ҳастанд, муи онҳоро гирифта ва ин оятро 11-маротиба бихонад ва дар ҳаққашон дуои хайр бинамояд. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Иннӣ таваккалту алаллоҳи Раббӣ ва Раббикум, мо мин доббатин илло ҳува охизу-м-биносиятиҳо, инна Раббӣ ало сироти-м-мустақим.[1] [1] Сураи Ҳуд, ояти 56.